BRENT AMAKER & THE RODEO (US)
FRIDAY, MARCH 28 - THE BORDERLINE DIEST

website club

reporter: witteMVS
photo: Freddy
ARTIST INFO
BRENT AMAKER & THE RODEO (US)
website
my space
cd review






CONCERT REVIEW

Het liep geen storm voor Brent Amaker and the Rodeo in the Borderline en dat is de  bevestiging bij uitstek dat het Borderline-publiek niet echt country-minded is. Nu kwamen  Brent en zijn cowboys, uit Seattle, ook niet echt overtuigd en overtuigend uit de spreekwoordelijk hoek. Met een geforceerde show, die men eerder verwacht van een band die wordt opgehitst door een in euforie verkerende publiek, probeerden ze alsnog de scherven te lijmen. Maar het applaus bleef de ganse avond een beleefdheidsoefening.

Ze beginnen en eindigen elke set met een soort van generieknummer waarbij je je zo een aftiteling kan voorstellen. De roadie, fotograaf, CD- en merchandising-verkoper neemt hem de helrode cape af, waarna frontman Brent, gespeeld en letterlijk vanuit de hoogte op de hoogste box zijn gezongen verhaaltjes over cowboys, drinkin’, ontrouwe vrouwen, en nog meer van dat fraais over onze hoofden laat neerdalen. Ze willen zo onheilspellend als mogelijk overkomen, cowboy-macho’s in the house, beware, we’re fast gunslingers. Maar het komt tegelijk meer over als een parodie op de hele toestand. De show staat niet echt op poten. Hun songs zijn vrij eentonig qua inhoud en muzikale onderbouw. Het kunnen niet allemaal Gram Parson’s zijn, of Commander Cody’s, zoveel is zeker. Maar het moet in de eerste plaats geloofwaardig zijn. Deze jongens zijn veel te vriendelijk en ongecompliceerd om een dergelijke ‘devilisch’ show te willen monteren. De capaciteiten zijn aanwezig. Maar ze worden aangewend in verkeerde vorm. Met één ‘Man in Black’ waren we al zeer tevreden en nu krijgen we er vijf ineens op het podium. En is drie gitaristen niet wat veel, als twee ervan enkel parallel strummen. Dat maakt dat de songs retestrak klinken, dat moet ik ze aangeven, maar ik blijf op mijn honger zitten. Er klopt iets niet.
 
Het zal wel een beetje aan mij liggen. Ik heb de laatste dagen nogal wat “high standard” spul aan het werk gezien, als ik het zo oneerbiedig mag stellen, dat de lat aardig hoog ligt bij mij. En waarschijnlijk blijven Brent Amaker and the Rodeo er dáárom met hun hakken achterhaken. Bij nader inzien….zullen we hen het voordeel van de twijfel geven. Look for yourself.

witteMVS

Don't Forget....5 april Bierbeek Blues